Παλιές-συλλεκτικές Φωτογραφίες του χωριού μας και των ανθρώπων του!

   Ιστορίες κρυμμένες μέσα  από παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίας ανθρώπων του χωριού μας!
   Δείτε εδώ το ανανεωμένο φωτογραφικό υλικό με παλιές συλλεκτικές φωτογραφίες από το χωριό μας που μου τις έστειλε αυτή τη φορά, ο συμπατριώτης μας Θόδωρος Αντωνόπουλος (γιός του συγχωρεμένου παπά Μιχάλη), τον ευχαριστούμε θερμά,καθώς και όλους σας που συμβάλλεται σε αυτή την προσπάθεια με τόσο ενθουσιασμό !
(...ξεπεράσαμε τις 450 Φωτο!!!)

   Η κίνηση αυτή συλλογής συνεχίζεται με σκοπό τη διαφύλαξη και διάσωση παλιών ιστορικών φωτογραφιών και την προβολής τους με σκοπό τη δημιουργία χρονικής γέφυρας του παρόντος με το παρελθόν και ταυτόχρονα την προβολή αγαπημένων προσώπων, ηθών και εθίμων άλλων εποχών στις νεότερες γενιές.

   Περιμένω την ανταπόκρισή σας με την αποστολή παλιών φωτογραφιών (με τη δέσμευση να ξαναεπιστραφούν) και με την περιγραφή των προσώπων που εικονίζονται, ιστορίες, ήθη, έθιμα, μαρτυρίες κλπ.

Μπορούν να σταλούν και μέσω Ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
E-mail: nickmaras@hol.gr

             nickmaras@kerpini.gr (150ΜΒ)

             nmaras2@gmail.com

 

 ή Κατόπιν Τηλ. Επικοινωνίας : 6944 910250

  

ΦΩΤΟ:   1948  ἢ  1949

ΑΡΙΣΤΕΡΑ :  Μιχαήλ Αντωνόπουλος, τότε παπάς στους Ρωγούς, (40 ετών)

ΚΕΝΤΡΟ :  Θόδωρος Αντωνόπουλος (4-5 ετών)

ΔΕΞΙΑ : Ένας χωροφύλακας φίλος του πατέρα μου. Πίσω στη φωτογραφία γράφει το όνομά του και το χωριό του, αλλά έχει ξεθωριάσει το μελάνι με το οποίο γράφανε τότε.

 

 

 

 

 

 

 

ΦΩΤΟ:  1956-1957 

Θόδωρος Αντωνόπουλος (12-13 ετών). Μαθητής Α΄  Τάξης Γυμνασίου Καλαβρύτων.

   Τότε φορούσαμε πηλίκιο με την κουκουβάγια (γλαύκα), το ιερό πουλί της Αθηνάς, θεάς της Σοφίας. Στο πηλίκιο καρφιτσώναμε  τον αριθμό μαθητολογίου μας. Εγώ είχα το Νο 37. Ήταν κάτι σαν Αριθμός Κυκλοφορίας. Έτσι αν λέγαμε ή κάναμε κάτι που δεν έπρεπε, μας παίρνανε τον αριθμό και μας πηγαίνανε στον Γυμνασιάρχη για τιμωρία. Είχαμε Γυμνασιάρχη τον Ιωάννη  Θούα, 1,50 ύψος, που εκτός από μεγάλες «καμπάνες» έριχνε και πολύ ξύλο. Όταν συναντούσαμε καθηγητή στο δρόμο έπρεπε να αποκαλυφθούμε. Κάποια περίοδο μας είχαν επιβάλει να τον χαιρετούμε στρατιωτικά.

   Το βράδυ, μετά τη δύση του ηλίου, απαγορευότανε η κυκλοφορία μαθητών. Υπήρχε «παιδονόμος» που περιπολούσε. Καθηγητές έκαναν έφοδο στα σπίτια τα βράδια και σε όποιο δωμάτιο μύριζε τσιγάρο, την άλλη μέρα είχε 8-άρα αποβολή. Εμείς για να καπνίσουμε, πηγαίναμε στου Αλή-Μπεη και κρυβόμαστε στα πουρνάρια. Αρχικά, διότι αργότερα ξεθαρρέψαμε και φτάσαμε να καπνίζουμε στα ουρητήρια του σχολείου κατά τα διαλλείματα.  Ο Θούας για να ελέγξει αν κάποιος κάπνιζε έβαζε τη μύτη του μπροστά στο στόμα του μαθητού και του έλεγε «κάνε χά...». Εγώ όμως αντί να βγάλω αέρα τον ροφούσα. 

   Επίσης απαγορευότανε να πάμε μόνοι μας κινηματογράφο. Οταν είχε «κατάλληλο» έργο μας μάζευαν στο προαύλιο του σχολείου και πηγαίναμε, συνοδεία καθηγητών, με βηματισμό με τη σφυρίχτα του Γυμναστή (εν-δυο).

   Τότε μέναμε μόνιμα στα Καλάβρυτα σε δωμάτια που νοικιάζαμε. Και μαγειρεύαμε μόνοι μας, αυγά, πατάτες και φασούλια.  Στό χωριό πηγαίναμε κάθε Σάββατο μεσημέρι μετά το μάθημα, και επιστρέφαμε τη Δευτέρα πρωΐ όταν ήταν καλός ο καιρός, ή την Κυριακή απόγευμα. Οι μετακινήσεις φυσικά γινόντουσαν με τα πόδια, 2 ώρες πορεία. Τον χειμώνα κατά την επιστροφή όταν ξαγναντεύαμε στου Κάμπου τη Ράχη μας έκοβε το κρύο και η υγρασία της ποταμιάς.  Δύο φορές κόντεψα να πνιγώ. Τη μία από χιονοθύελλα (24 Δεκεμβρίου 1956), και την άλλη από καταιγίδα (Άνοιξη 1959).

 

 

ΦΩΤΟ:  Καλοκαίρι 1961.

Αλώνια Κάτω Γειτονιάς

Θόδωρος Αντωνόπουλος  (17 ετών)
 

ΦΩΤΟ: 26 Μαρτίου 1961. Στό Κανόνι της Αγίας Λαύρας.

Μαθητές Ε΄ Τάξης (Β΄Λυκείου) Γυμνασίου Καλαβρύτων (17 ετών)

ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Θόδωρος Αντωνόπουλος

ΚΕΝΤΡΟΝ: Μίμης Κανελλόπουλος από την Κέρτεζη. Ο αριστούχος της Τάξης. Έγινε Δικαστικός και έφθασε στα ανώτατα αξιώματα, μέχρι αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.

ΔΕΞΙΑ      : Γιάννης Ηλιόπουλος φίλος μου από το Μάνεσι

 

ΦΩΤΟ: 21 Μαρτίου 1962. Στόν πλάτανο της Αγίας Λαύρας.

Μαθητές ΣΤ΄ Τάξης (Γ΄ Λυκείου) Γυμνασίου Καλαβρύτων

ΑΡΙΣΤΕΡΑ:  Θόδωρος Αντωνόπουλος

ΔΕΞΙΑ      :  Νικόλαος Τσούλος απο τα Καλάβρυτα

Μετά την Αναπαράσταση. Τότε την Αναπαράσταση την κάνανε οι μαθητές της ΣΤ΄ Τάξης.

Τα γένια φυσικά είναι ψεύτικα. Παριστάναμε τους οπλαρχηγούς. Εγώ έπαιζα τον Θεοχαρόπουλο. Η φουστανέλλα και το σελάχι που φοράω εγώ είναι αυθεντικά. Ανήκαν στον Γιωργάκη Χάρτζη. Μέχρι και τις πρώτες  10-ετιες του 20^ου αιώνα υπήρχαν άνθρωποι που φορούσαν φουστανέλλες. Και τα σπαθιά είναι αυθεντικά. Μας τα έδιναν από το Μουσείο της Αγίας Λαύρας.

 

ΦΩΤΟ:  Κυριακή 18 Οκτωβρίου 1981 Βουλευτικές Εκλογές

Την φωτογραφία τράβηξε κρυφά ο Σπύρος Γκρίντζος

ΑΡΙΣΤΕΡΑ:  Θόδωρος Αντωνόπουλος (37 ετών)

ΔΕΞΙΑ       :  Σπήλιος Γιδάς (57 ετών). Ο θυελλώδης έρωτάς του με τη δασκάλα μου 1951-1952, έμεινε στην ιστορία. Το συζητούσαν για πολλά χρόνια μετά. Εμένα μου τα εδιηγείτο ο ίδιος μέχρι τα τελευταία του.

 

ΦΩΤΟ:    21  Μαΐου 1968 στον Άγιο Κωνσταντίνο.

Συλλεκτική φωτογραφία του 1968 στο εξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου, με αρκετούς παρευρισκόμενους   Κερπινιώτες.

Διακρίνονται επίσης:

ΔΕΞΙΑ:  Ο παπάς Μιχαήλ  Αντωνόπουλος

ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ: Ο Υπενωματάρχης Γεώργιος Κολλητήρης, ξάδερφος της τραγουδίστριας Σοφίας Κολητήρη. Την είχε φέρει σε κάποιο πανηγύρι.

ΤΡΙΤΟΣ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Ανδρέας Μέρμηγκας (Ζούρης), επιχειρηματικό μυαλό. Το 1950-1952 που πήγαινα στο Δημοτικό Κερπινής θυμάμαι είχε φτιάξει φούρνο (αρτοποιείο). Τον φούρνο τον έφτιαξε για να αγοράζουν ψωμί οι παραθεριστές, που τότε ερχόντουσαν πολλοί. (Τότε η επικοινωνία με τα Καλάβρυτα ήταν προβληματική και γινόταν μόνον με ζώα κάθε Σάββατο). Τον φούρνο δούλευε ο γυιός του Νίκος με τη γυναίκα του. Του Νίκου του είχαν βγάλει το παρατσούκλι «Φούρναρης», και του έμεινε.

Γύρω στο 1957-1958 ο Μέρμηγκας έφτιαξε το εργοστάσιο που φαίνεται ακόμη στου Σταυράκη Βρύση. Είχε βάλλει Μύλο, Πριονοκορδέλα, και Ηλεκτρογεννήτρια. Αυτά δούλευαν με πετρελαιομηχανή. Η ηλεκτρισμός που έβαλε στο χωριό, ανάγκασε τη ΔΕΗ να έρθει νωρίτερα στην Κερπινή. Αν υπήρχαν 2-3 ακόμη σαν κι αυτόν, να κάνουν επενδύσεις, η Κερπινή θα γινόταν Βιομηχανικό χωριό.

 

 

ΦΩΤΟ:  Περίπου 1970. Μπροστά στη Αη-Γιάννη Πρόδρομο.

Από Αριστερά:

1^ος :  Γιάννης Μάλτης (Μαστρογιάννης). Επάγγελμα σαμαράς. Ερχόντουσαν και από τα πιό μακρινά χωριά να φτιάξουν σαμάρια, διότι ήταν καλός τεχνίτης.

2^ος :  Παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος

3^ος :  Γιάννης Γιδάς (Αλευρόγιαννης). Είχε τον μύλο στον Αγιο Κωνσταντίνο. Ψάλτης.

4^ος :  Ηλίας Γιαννίτσας. Η καταγωγή του ήταν από το Σταυροδρόμι Αρκαδίας. Υπηρέτησε ως Χωροφύλακας στην Κερπινή λίγο μετά την Κατοχή.

 

ΦΩΤΟ:  Περίπου 1970

ΔΕΞΙΑ :  Ο παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος

ΑΡΙΣΤΕΡΑ :  Γιώργος Κολιόπουλος, επιθεωρητής Μονοπωλίων, εξέχον πρόσωπο. Αγαπούσε πολύ την Κερπινή και με κάθε ευκαιρία ερχόταν, ακόμη και τον χειμώνα

 

ΦΩΤΟ:  Περίπου 1982-83 .Πλατεία Κερπινής

3^ος από ΔΕΞΙΑ: Ο γερό-Νότης, Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος

2^ος από ΔΕΞΙΑ: Ο μικρός με τα γυαλιά είναι ο Αντώνης Βασιλόπουλος, σήμερα Δημοσιογράφος.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ στο βάθος ο παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος

ΦΩΤΟ:  Περίπου 1970  Στό μαγαζί του Γενναίου που το είχε τότε στου Σταύρου Καλιόπουλου

ΑΡΙΣΤΕΡΑ:  Παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος

ΔΕΞΙΑ :  Φίλιππος Μπουρής (Τζορτζίκος)

Της πλατείας και του πιοτού και οι δύο.

 

ΦΩΤΟ: Περίπου 1970 Μπροστά στην Αη-Γιάννη.

Από  ΑΡΙΣΤΕΡΑ:

3^ος : Παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος

4^ος : Γιάννης Γιδάς (Αλευρόγιαννης) Μυλωνάς  και Ψάλτης

5^ος : Χρυσούλα Γιδά, γυναίκα του Γιάννη

6^ος : Γεώργιος Σαρδελιάνος πριν γίνει παπάς

      Ο Γιάννης Γιδάς (Αλευρόγιαννης) είχε πάει μετανάστης στην Αμερική την εποχή των μεγάλων μεταναστεύσεων. Εκεί είδε πώς δουλεύει ο κόσμος.  Όταν επέστρεψε γύρω στο 1930 δούλευε τον μύλο που είχε στον Άγιο Κωνσταντίνο.

Εκεί θέλησε να βάλει ηλεκτρογεννήτρια να δουλεύει με νερό όπως και ο μύλος. Η Κερπινή θα είχε ηλεκτροφωτιστεί από τότε.  Αλλά αντέδρασε από ζηλοφθονία, η συντηρητικότητα του  τοπικού κατεστημένου και δεν έκανε τίποτα. Έπρεπε να γίνει πόλεμος για να  αρχίσει ο κόσμος να σκέφτεται διαφορετικά.

 

ΦΩΤΟ: Κερπινή 1 Ιουλίου 1991.

Ο παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος σε κάποια τελετή.

 

 

ΦΩΤΟ: Ο παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος σε τελετή Γάμου, την στιγμή του «Ησαΐα Χόρευε»

 

ΦΩΤΟ: Ο παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος σε τελετή Γάμου, την στιγμή του «Ησαΐα Χόρευε»

Ο Γάμος έγινε στην Αθήνα. Η Νύφη είναι η ξαδέρφη μου Αθανασία Μπουρή (του Τζορτζίκου). Αριστερά μόλις διακρίνεται η μητέρα της Άννα, και πίσω από τον παπά, το κεφάλι του πατέρα της Φίλιππα.

 

ΦΩΤΟ : 11 Οκτωβρίου 1992.

Στον Αη-Θόδωρο όταν κτιζόταν από τον Φίλιππο Μπουρή (Τζωρτζίκο).

ΑΡΙΣΤΕΡΑ:  Θόδωρος Αντωνόπουλος

ΔΕΞΙΑ:   Ιερεύς Γεώργιος Σαρδελιάνος

 

ΦΩΤΟ:  26 Σεπτεμβρίου 1995.

Κηδεία του παπά Μιχαήλ Αντωνόπουλου

 

ΦΩΤΟ:  13 Μαΐου 2001.

 Αλώνια Κάτω Γειτονιάς

ΦΩΤΟ:  Ιούνιος 1999. Κάτω Γειτονιά

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΦΩΤΟ:  Καλοκαίρι 2002

Τα Καλάβρυτα όπως φαίνονται από τη Βαλτίνισα.

Στο βάθος δεξιά ο Ερύμανθος και μπροστά το Ηρώων της Αγίας Λαύρας

ΦΩΤΟ:  4 Μαΐου  2002 .  Το πρώτο σημείο -  Αλώνια Κάτω Γειτονιάς – της Κερπινής, στό οποίο έγινε  η πρώτη εγκατάσταση, πριν από 800 χρόνια. Δεξιά της ΦΩΤΟ και συνέχεια εμπρός,  στην πλαγιά μετά το τελευταίο αλώνι, υπήρχε παληά νεκροταφείο. Δεξιά κάτω στη ΦΩΤΟ όταν σκάβαμε να χτίσουμε τη μάντρα είχαμε βρει κόκκαλα. 

 Από ΔΕΞΙΑ:

      1^ον Το σπίτι του Θόδωρου Αντωνόπουλου 

2^ον Το εκκλησάκι Αγιος Βασίλειος μετά την ανακαίνισή του από την Χαρίκλεια Λιάρη-Σπυροπούλου.

4^ον Το σπίτι του Γιώργου Σπυρόπουλου  

5^ον Το σπίτι του Κωστάκη Χάρτζη              

ΦΩΤΟ:   Μάϊος 1999
Η Πάνω και η Πέρα Γειτονιά όπως φαίνονται από την Κάτω Γειτονιά.

 

ΦΩΤΟ:  Φθινόπωρο 1999 .Αλώνια Κάτω Γειτονιάς

 

ΦΩΤΟ:   Η Πάνω Γειτονιά, όπως φαίνεται από την Πέρα Γειτονιά.

Στην κορυφή ο Αη-Γιώργης, σημείο αναφοράς.

 

ΦΩΤΟ:  Ο παπάς Μιχαήλ Αντωνόπουλος οδηγώντας το τρακτἐρ.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ : Γεώργιος Τζελέπης από τους Ρωγούς

 






 

ΦΩΤΟ :  Πριν από το 1940.

Ο παπάς Θεόδωρος Ηλιόπουλος, πατέρας της μητέρας μου.

Ήταν παπάς στην Παναγία της Κάτω Γειτονιάς.

ΔΕΞΙΑ ο γυιός του Βασίλειος, εφοριακός.