Στην αθανασία πέρασε ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης, καθώς
έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών.
Ο
τελευταίος μεγάλος των Ελλήνων.
Άφησε κληρονομιά στον ελληνικό λαό την αξία του τεράστιου έργου
του και παρακαταθήκη για τις νεότερες γενιές την αγωνιστική του στάση και την
τόλμη του ως πνευματικού ανθρώπου. Υπήρξε ο πρώτος που σήκωσε ανάστημα στην
Δικτατορία του 1967.
Μας δίδαξε στον υψηλότερο
βαθμό, τί σημαίνει Υπερηφάνεια και Αξιοπρέπεια.
Δύο έννοιες που πρέπει
να ξαναανακαλύψουμε, γιατί τις χάσαμε.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει γράψει όλων των ειδών μουσικής, από όπερες,
συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα και χορωδιακή
εκκλησιαστική, έως μουσική για αρχαίο δράμα, θέατρο, κινηματογράφο, έντεχνο
λαϊκό τραγούδι και μετασυμφωνικά έργα. Το έργο του μπορεί να διακριθεί σε τρεις
κύριες περιόδους: Στην πρώτη περίοδο (1937-1960) συνθέτει έργα συμφωνικά και
μουσικής δωματίου σύμφωνα με δυτικοευρωπαϊκές μορφές και σύγχρονες τεχνικές,
στη δεύτερη περίοδο (1960-1980) επιχειρεί σύζευξη της συμφωνικής ορχήστρας με
λαϊκά όργανα και δημιουργεί νέες φόρμες με βάση τη φωνή, ενώ από το 1981
επιστρέφει στις συμφωνικές μορφές και ασχολείται με την όπερα.