Γράφει
Ο
Θεόδωρος Αντωνόπουλος
Θεόδωρος Αντωνόπουλος
Εκείνους που λένε ψέματα συνηθίζουμε να τους
λέμε: «Ψευτοθόδωρους».
Ο
Ψευτοθόδωρος, λοιπόν, υπήρξε και ήταν ένας από τους πολλούς τύπους της παλιάς
Αθήνας γύρω στα 1870. Το πραγματικό του όνομα ήταν
Θεόδωρος Γουνάλβης.
Γεννήθηκε το 1822,
άγνωστο πού και πέθανε στις 28 Ιουλίου 1898.
Δεν ήταν ο Μυνχάουζεν της Ελλάδος. Περισσότερο έμοιαζε με
τον Νασρεντίν Χόντζα.
Οι περισσότερες φάρσες και κατεργαριές του Ψευτοθόδωρου, είχαν σαν θέμα τους,
το ... φαΐ. Κι αυτό ήταν πολύ φυσικό, για έναν άνθρωπο που βρισκότανε τις
περισσότερες ώρες στην ταβέρνα, για έναν άνθρωπο που αντιπαθούσε τη δουλειά.
"Γιατί να δουλέψω εγώ, αφού δουλεύει το μυαλό μου;", έλεγε ο
Ψευτοθόδωρος, ομολογώντας το "κoυσoύρι"
του.
Τα κατορθώματά του, οι φάρσες του και τα ανέκδοτα του, έμειναν όπως, και το «παρατσούκλι" του παροιμιώδη.
Μερικοί από τους «άθλους» του.
ΤΟ ..ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ !
Ένα πρωί λοιπόν, καθώς έκανε τις βόλτες του στην
οδό Φιλελλήνων, βλέπει έναν μικρό υπηρέτη, που έβγαινε από το σπίτι του
Καπιτσίνη, πλούσιου κτηματία της εποχής,και κρατούσε ένα
τεράστιο ταψί γιουβέτσι στα χέρια του.
Ο ψευτο Θόδωρος τον ακολούθησε ως το φούρνο, όπου ο μικρός παρέδωσε το
γιουβέτσι κι έφυγε. Το μεσημέρι, ο ψευτο Θόδωρος έπιασε το πόστο του, δίπλα στο
φούρνο και περίμενε.
Σε λίγο, να και ο μικρός του Καπιτσίνη.
- Ελα δω! Του
λέει ο ψευτο Θόδωρος.
- Τι θες, μπάρμπα; Τον ρωτάει ο μικρός.
- Πόσα σουδώσαν για το γιουβέτσι;
- Μια δεκάρα.
- Φέρτη δω και τράβα να πεις στην κυρά σου να σου δώσει ακόμα μια πεντάρα.
Δεκαπέντε είναι τα ψηστικά για το γιουβέτσι! Και να ρθείς σε ένα τέταρτο, γιατί
δεν είναι έτοιμο ακόμη....
