Έργα και δράσεις του Συλλόγου Κερπινής

 Ξεκίνησαν να ανακαινίζονται οι Παλιές πέτρινες βρύσες που υπάρχουν μέσα στο Χωριό μας.

Να αναφέρουμε ότι μέσα στο χωριό μας υπάρχουν 4 τέτοιες πέτρινες βρύσες και όλες φέρουν την επιγραφή :

        ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

 ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΔΡΟΥΛΙΑ

       ΕΝ ΕΤΕΙ  1889

Οι βρύσες αυτές ήταν πηγές για πόσιμο νερό, εξυπηρετούσαν δε τα σπίτια του χωριού μας για τις οικιακές ανάγκες τους (κουβαλούσαν  το νερό με τις βαρέλες  για να πλένουν και να ποτίζουν τα ζώα).

Έχει ξεκινήσει και ολοκληρώνεται  η ανακαίνιση στη βρύση στο Σταυράκη  και στην Κάτω Γειτονιά, και μελλοντικά και στις υπόλοιπες όπου αυτή χρειάζεται.

Έγιναν αισθητικές παρεμβάσεις με δενδροφυτεύσεις και τοποθέτηση  λουλουδιών στην πλατεία του χωριού μας.

Τέλος να αναφέρουμε το ξεκίνημα και τις εργασίες στο Δημοτικό σχολείο του χωριού όπου εδώ και χρόνια είχε διακοπεί η ηλεκτροδότησή του  λόγω ερήμωσης του, ελλείψεως μαθητών.  Ως πρώτο βήμα  έγινε το βάψιμο και η συντήρησή σε όλες τις πόρτες και τα παράθυρα. Τώρα θα ξαναζωντανέψει ως αίθουσα πολλαπλών χρήσεων από το Σύλλογο μας καθώς και για οποιεσδήποτε άλλες σκέψεις υπάρχουν και θα μπορούσαν να υλοποιηθούν.

   Εδώ και μέσα από αυτή τη σελίδα θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους συνέβαλλαν σε αυτό και κυρίως τον Δήμαρχο κ. Λαζουρά για την επανασύνδεση του ρεύματος .

   Tο  ιστορικό αυτό κτήριο αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν από τα πρώτα δημοτικά σχολεία που χτίστηκαν σε όλη την επαρχία Καλαβρύτων.

   Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα διτάξιου σχολικού κτιρίου με νεοκλασικά μορφολογικά στοιχεία και συγκεκριμένη τυπολογία. Κτίστηκε σύμφωνα με το πρώτο κρατικό πρόγραμμα ανέγερσης σχολικών κτιρίων και λειτούργησε το έτος 1906 .

   Το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου ανεγέρθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα «δαπάνη» του μεγάλου Έλληνα ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού, ο οποίος το 1897 είχε κληροδοτήσει στο Ελληνικό Δημόσιο ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για τη δημιουργία σχολικών κτιρίων και ευαγών ιδρυμάτων.

Πολλά πανομοιότυπα κτίρια ανεγέρθησαν εκείνη την εποχή κυρίως στις απομακρυσμένες και άγονες περιοχές της πατρίδας μας.

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 κάηκε ολοσχερώς όπως και σχεδόν όλο το χωριό μας από την πυρκαγιά που έβαλαν οι Γερμανοί κατακτητές. Μετά την απελευθέρωση ανακατασκευάστηκε σύμφωνα με το αρχικό του σχέδιο και επαναλειτούργησε μετά το 1950.

   Η συνεχόμενη ερήμωση των χωριών μας και της επαρχίας Καλαβρύτων καθώς και η παρατεταμένη κρίση στη χώρα μας δεν πρέπει να μας σταματήσει και  να αφήσουμε Ιστορικά κτίρια και μνημεία να αφανιστούν.

   Αυτός είναι ο Πολιτισμός μας και  θα πρέπει με κάθε θυσία να τα περισώσουμε.