Εκείνους που λένε ψέματα συνηθίζουμε να τους
λέμε: «Ψευτοθόδωρους».
Ο
Ψευτοθόδωρος, λοιπόν, υπήρξε και ήταν ένας από τους πολλούς τύπους της παλιάς
Αθήνας γύρω στα 1870. Το πραγματικό του όνομα ήταν
Θεόδωρος Γουνάλβης.
Γεννήθηκε το 1822,
άγνωστο πού και πέθανε στις 28 Ιουλίου 1898.
Δεν ήταν ο Μυνχάουζεν της Ελλάδος. Περισσότερο έμοιαζε με
τον Νασρεντίν Χόντζα.
Οι περισσότερες φάρσες και κατεργαριές του Ψευτοθόδωρου, είχαν σαν θέμα τους,
το ... φαΐ. Κι αυτό ήταν πολύ φυσικό, για έναν άνθρωπο που βρισκότανε τις
περισσότερες ώρες στην ταβέρνα, για έναν άνθρωπο που αντιπαθούσε τη δουλειά.
"Γιατί να δουλέψω εγώ, αφού δουλεύει το μυαλό μου;", έλεγε ο
Ψευτοθόδωρος, ομολογώντας το "κoυσoύρι"
του.
Τα κατορθώματά του, οι φάρσες του και τα ανέκδοτα του, έμειναν όπως, και το «παρατσούκλι" του παροιμιώδη.
Μερικοί από τους «άθλους» του.
ΤΟ ..ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ !
Ένα πρωί λοιπόν, καθώς έκανε τις βόλτες του στην
οδό Φιλελλήνων, βλέπει έναν μικρό υπηρέτη, που έβγαινε από το σπίτι του
Καπιτσίνη, πλούσιου κτηματία της εποχής,και κρατούσε ένα
τεράστιο ταψί γιουβέτσι στα χέρια του.
Ο ψευτο Θόδωρος τον ακολούθησε ως το φούρνο, όπου ο μικρός παρέδωσε το
γιουβέτσι κι έφυγε. Το μεσημέρι, ο ψευτο Θόδωρος έπιασε το πόστο του, δίπλα στο
φούρνο και περίμενε.
Σε λίγο, να και ο μικρός του Καπιτσίνη.
- Ελα δω! Του
λέει ο ψευτο Θόδωρος.
- Τι θες, μπάρμπα; Τον ρωτάει ο μικρός.
- Πόσα σουδώσαν για το γιουβέτσι;
- Μια δεκάρα.
- Φέρτη δω και τράβα να πεις στην κυρά σου να σου δώσει ακόμα μια πεντάρα.
Δεκαπέντε είναι τα ψηστικά για το γιουβέτσι! Και να ρθείς σε ένα τέταρτο, γιατί
δεν είναι έτοιμο ακόμη....
Ο μικρός αφελείς που δεν γνώριζε τον Ψευτοθόδωρο, καθώς τον είδε έξω από το φούρνο, τον πέρασε για τον φούρναρη.
Ο μικρός αφελείς που δεν γνώριζε τον Ψευτοθόδωρο, καθώς τον είδε έξω από το φούρνο, τον πέρασε για τον φούρναρη.
Του δίνει λοιπόν τη δεκάρα και έφυγε για να φέρει τα ρέστα
Ο ψευτοθόδωρος φρόντισε αυτή η σκηνή να γίνει σχεδόν έξω από την πόρτα, ώστε να
δει ο φούρναρης ότι είχε συνομιλία με το μικρό.
Έπειτα μπήκε στο φούρνο. Πέταξε την δεκάρα κι είπε
- Tο γιουβέτσι του Καπιτσίνη!
Ο Φούρναρης δεν πονηρεύτηκε και του τόδωσε. Και το γιουβέτσι μετακόμισε αισίως στην ταβέρνα του Μπούντρου και πήρε μέρος στην
πανδαισία όλη η παρέα.
Γιατί ο ψευτο Θόδωρος κάθε φορά που παραθέτει. . . ξένο φαί καλεί και τους
φίλους του να συμμετέχουν.
Κατά τις μία το μεσημέρι περνούσε έξω από την ταβέρνα ο γερό Καπιτσίνης
. Ο ψευτοθόδωρος τον είδε και τον φώναξε.
- Κόπιασε, κύριε Καπιτσίνη να πάρεις ένα μεζέ. Έχουμε γιουβέτσι θαύμα!
- Κι εμείς, γιουβέτσι έχουμε στο σπίτι! Είπε ο γερό Καπιτσίνης παίρνοντας τον
προσφερόμενο μεζέ. και πάω να μην κρυώσει.
- Δεν παίρνεις κάνα δύο πηρουνιές ακόμη; Του λέει ο ψευτο Θόδωρος.
-Οχι, γιατί θα μου κοπεί η όρεξη.
- Μωρέ πάρε που σου λέω, για καλό και για κακό.
Αλλά ο γερός δεν δέχτηκε την. . . Προσφορά. Έφυγε βιαστικά για το σπίτι του,
όπου πληροφορήθηκε το δράμα.
- Δε με νοιάζει τίποτε άλλο, τόσο που πλήρωσα και τα ψηστικά, είπε την άλλη
μέρα στον ψευτοθόδωρο.
- Δικό σου ήταν το γιουβέτσι κυρ Καπιτσίνη,εγώ θα πλήρωνα τα ψηστικά; απάντησε
ο ψευτο Θόδωρος
Η ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ: Εφτιαξε με παλιοσίδερα μιά αρχαία περικεφαλαία και την
πούλησε σε καθηγητή Αρχαιολογίας! Οταν αυτός ανακάλυψε την απάτη, τον οδήγησε
στην Αστυνομία. Εκεί ο Ψευτοθόδωρος απολογούμενος είπε στον καθηγητή. «Καλά εγώ
που είμαι αγράμματος, δεν το κατάλαβα ότι ήταν ψεύτικη όταν μου την δόσανε. Εσύ
κοτζάμ καθηγητής Πανεπιστημίου επιτρέπεται να μη το καταλάβεις;» Ο καθηγητής
απέσυρε τη μήνυση πρός αποφυγήν σκανδάλου.
ΤΑ
ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ: Πούλησε σε κάποιον ένα κλουβί με
«καναρίνια». Ο αγοραστής το πήγε με χαρά στο σπίτι του. Εκεί είδε ότι τα
«καναρίνια» ξέβαφαν. Ο Ψευτοθόδωρος είχε πιάσει μερικά σπουργίτια και τα έβαψε
σαν καναρίνια.
ΤΟ
ΦΕΣΙ: Είχε πάντα μαζί του 2 φέσια. Το ένα καινούργιο,
και το άλλο παληό και λιγδιασμένο. Πήγαινε στο Δημοπρατήριο που τότε βρισκόταν
στο τέλος της οδού Μητροπόλεως. Εκεί παρακολουθούσε την κίνηση και όταν έβλεπε
κανέναν αγαθό χωριάτη, τον πλησίαζε, του έδειχνε το καινούργιο φέσι, και του έλεγε με χαμηλή φωνή δήθεν μυστικά, οτι το
πουλάει από ανάγκη 5 δραχμές. Εκλεινε η συμφωνία, ο χωριάτης έδινε τις 5
δραχμές, και ο Ψευτοθόδωρος του πάσσαρε με ταχυδακτυλουργικό κόλπο το παληό
φέσι. Οταν ο χωριάτης ανεκάλυπτε την απάτη, ο Θόδωρος είχε γίνει άφαντος.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ: Εφτιαξε ένα μεγάλο κλειδί ίσα με 1 μέτρο, και το έχωσε
στο χώμα για να φαίνεται παληό. Μετά το πούλησε σε ένα αρχαιόφιλο ως το ...
κλειδί της Ακρόπολης.
Η
ΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ: Το μεγαλύτερο κατόρθωμά του.
Συνέβη το 1865. Μιά μέρα είδε έναν αγαθό επαρχιώτη στην πλατεία Συντάγματος,
που στεκόταν εκστατικός και θαύμαζε τα (παλαιά) Ανάκτορα, τη σημερινή Βουλή.
Μιά τρελλή ιδέα του κατέβηκε, να πουλήσει τα Ανάκτορα! Πλησιάζει τον επαρχιώτη
και με τα πολλά bla bla τον έπεισε ότι αυτό ήταν το σπίτι του, αλλά δεν του
αρέσει γιατί έχει μικρά παράθυρα, και το πουλάει μόνο 1000 δραχμές. Ο
επαρχιώτης τσίμπησε και συμφώνησε, αλλά να γίνουν πρώτα τα συμβόλαια. Κλείσανε
ραντεβού την άλλη μέρα σε Συμβολαιογράφο, ο Θόδωρος του πήρε 50 δραχμές για
προκαταβολή και ... μη τον είδατε.
Οταν γέρασε, εξασφάλιζε την τροφἠ του στο «Οικονομικό
Συσσίτιο», που βρισκόταν στην Κεντρική Αγορά. Την τέχνη όμως δεν την ξέχασε.
Σύχναζε σε καφενεδάκι της οδού Σταδίου, και μίλαγε για δακτυλίδια με πολύτιμες
πέτρες, αγγεία με θαυμάσιες αγγειογραφίες, κ.ά.
ΤΟ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΨΕΜΑ: Ο ψευτο-Θόδωρος πέθανε στίς 28 Ιουλίου
1898. Στήν Ληξιαρχική Πράξη θανάτου του αναγράφεται επάγγελμα ...
«Αρχαιολόγος».
................................................................................................................
Από τότε σε όποιον λέει ψέματα,(ασχέτως ονόματος) του προσάπτουν το
παρατσούκλι «ψευτοθόδωρος».
Το όνομα «Θόδωρος» με την έννοια του ψεύτη αναφέρεται σε παληές ταινίες.
Σε όσες ταινίες ο πρωταγωνιστής έλεγε ψέματα του έδιναν όνομα Θόδωρος.
Το 1961 γυρίστηκε η ταινία «ΖΗΤΕΙΤΑΙ
ΨΕΥΤΗΣ». Διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Δημ. Ψαθά, σενάριο του
Γιαν. Δαλιανίδη και πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Ο (ψευτο) Θόδωρος Πάρλας
(Ντίνος Ηλιόπουλος) έρχεται από την επαρχία με μόνο εφόδιο την ικανότητά του να
λέει ψέματα. Καταφέρνει να πιάσει δουλειά σαν ιδιαίτερος στο πολιτικό γραφείο
του βουλευτή Φερλέκη (Παντ. Ζερβός). Γίνεται το δεξί χέρι του βουλευτή, και δίνει
ανεκπλήρωτες υποσχέσεις στους ψηφοφόρους του που ζητούν ρουσφέτια. Η πονηρή
γυναίκα (Αννα Κυριακού) του βουλευτή που αντιπαθεί τον Θοδωράκη, του στήνει
(ερωτική) παγίδα με αποτέλεσμα ο βουλευτής να τον διώξει.
Το 1963 γυρίστηκε η ταινία «Ο ΦΙΛΟΣ
ΜΟΥ Ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ». Σενάριο του Αλέκου Σακκελάριου, και πρωταγωνιστής ο
Ντίνος Ηλιόπουλος. Ο Θοδωράκης (Ντίνος Ηλιόπουλος) είναι ένας παντρεμένος που έχει φιλενάδα και γιά να δικαιολογίσει τα
νυχτοπερπατήματά του στη γυναίκα του, επιννοεί έναν ανύπαρκτο φίλο από την
Πάτρα, ότι δήθεν με αυτόν ήταν όλη τη νύχτα και γλεντούσανε σαν παληοί φίλοι.
Τελικά ο Θοδωράκης την παθαίνει από την έξυπνη γυναίκα του (Μάρω Κοντού), που
με τη σειρά της και αυτή του παρουσιάζει έναν ψεύτικο «Λευτεράκη» (Κ. Βουτσά),
και ο Θοδωράκης τρελαίνεται.
Το 1963 γυρίστηκε η ταινία με τίτλο «Ο
ΨΕΥΤΟΘΟΔΩΡΟΣ», μέ πρωταγωνιστή τον Βασίλη Αυλωνίτη. Είναι ένας ομογενής από
την Αυστραλία που επιστρέφει στην Ελλάδα, χωρἰς δολάριο. Παριστάνει τον
πλούσιο. Βρίσκει τρείς συγγενείς του και τους φλομώνει στό ψέμα. Μέχρι και
ψεύτικες διαθήκες κάνει και χαρίζει χρήματα και ακίνητα, τα ίδια και στους
τρείς. Με αυτά κατορθώνει να τους αποσπάσει λεφτά (οτι δήθεν περιμένει να
έλθουν τα δικά του από το εξωτερικό). Μετά την κοπανάει γιά την Αυστραλία. Οι
συγγενείς του ανοίγουν τις διαθήκες, και τον κυνηγούν μέχρι το αεροδρόμιο.
Βλέπουν το αεροπλάνο να απογειώνεται.
Το 1969 γυρίστηκε η ταινία «ΚΑΘΕ
ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ». Πρωταγωνιστής ο Γ. Πάντζας με το όνομα
«Θόδωρος». Ο Θόδωρος είναι ένας ανεπρόκοπος νέος που έχει ένα θείο (Ν.
Σταυρίδη) στην Αυστραλία και για να του αποσπά εμβάσματα, του γράφει ένα σωρό
ψέματα. Οτι παντρεύτηκε και τα βγάζει δύσκολα. Οτι έχει και δύο μικρά παιδιά.
Βρίσκει δύο μικρά παιδιά και στέλνει τις φωτογραφίες τους στον θείο του για να
τον συγκινήσει. Οταν ο θείος έρχεται από την Αυστραλία του παρουσιάζει και
ψεύτικη γυναίκα. Τελικά ο θείος ανακαλύπτει την απάτη και τότε ... κάθε
κατεργάρης στον πάγκο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου