Μια εξαιρετική παράσταση
είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι βρέθηκαν το Σάββατο το βράδυ 5 Αυγούστου στην
όμορφη Κερπινή.
Στο ανακαινισμένο πέτρινο Δημοτικό Σχολείο, ένα πραγματικό στολίδι για το χωριό μας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κερπινής εγκαινίασε το κτίριο παρουσιάζοντας σε μια από τις αίθουσες του την παράσταση "Μόνη μου ...." της Θεατρικής ομάδας Β.ΙΩ.ΜΑ . που αποτελείται από τις Δήμητρα Παναγοπούλου, Μαρία Κολοβού Σύλβια Δούβου και Αλέξανδρο Λουίζο.
Θα θέλαμε να
ευχαριστήσουμε πολύ την θεατρική ομάδα η οποία μετά από πρόσκληση του Συλλόγου ταξίδεψε από την Αθήνα για να παρουσιάσει την παράσταση αφιλοκερδώς καταφέρνοντας να μας κάνουν να περάσουμε ένα όμορφο
Σαββατόβραδο και να ξεφύγουμε λίγο από
τα προβλήματα της καθημερινότητας...
Ήταν απλά υπέροχες...
Τους ευχόμαστε να είναι πάντα καλά και ελπίζουμε να τα ξαναπούμε σύντομα περιμένοντας να μας παρουσιάσει κάτι νέο από την επόμενη
σεζόν!!!
Επίσης θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους Ιερείς, τους συμπατριώτες, τους φίλους, καθώς και τον Αντιδήμαρχο Καλαβρύτων κον Νικόλαο Μαγκαφά , που τίμησαν την παράσταση με
την παρουσία τους.
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στο χώρο
του Σχολείου με την 3η Γιορτή «Πίτας»
στις 2 Σεπτεμβρίου 2017, αλλά και ενδιάμεσα με τις εκδηλώσεις τις Φεγγαράδας την Δευτέρα 7/8 με φόντο την πανσέληνο στον Αη Γιώργη Κερπινής και ανήμερα της εορτής της Παναγίας στην πλατεία του χωριού μας όπου θα οργανώσουμε μουσικοχορευτική βραδιά με φαγητά, ποτά και χορό, καθώς και με άλλες εκδηλώσεις
που προγραμματίζονται και θα ανακοινωθούν …
Τελειώνοντας, χωρίς σχόλια, σας παραθέτουμε το ευχαριστήριο μήνυμα της κας Κολοβού
Και ξαφνικά ένα απόγευμα δέχεσαι ένα τηλέφωνο από την κολλητή σου, ότι μας καλούν σε ένα χωριό έξω από τα Καλάβρυτα, να πάμε να παίξουμε το έργο μας.. και λες ΟΚ, γιατί όχι;; και παίρνεις και την άλλη κολλητή μαζί, μιας και δεν μπορούσε η προηγούμενη αγαπημένη φίλη που έπαιζε τον τρίτο ρόλο, και αφού συμφωνεί να παίξει εκείνη λες "ας το κάνουμε".
Και μία βδομάδα πριν την παράσταση πας για την "αναγνωριστική" βόλτα, σε ένα μέρος που μέχρι και λίγο πριν φτάσεις δεν ήξερες ούτε το όνομά του (Κερπινή) ούτε καν που βρίσκεται στο χάρτη (5χλμ έξω από τα Καλάβρυτα 1.070μ υψόμετρο). Και φτάνεις στην πλατεία του χωριού και σε υποδέχονται άνθρωποι που τους βλέπεις πρώτη φορά στη ζωή σου, ο Αντώνης, ο Σπήλιος, η Άντζελα, η Μαρία και είναι χαμογελαστοί, ανοιχτοί και έτοιμοι να σε βοηθήσουν σε ότι χρειαστείς, προκειμένου να πάνε όλα καλά για την δουλειά σου.. Και σε πάνε στο χώρο που θα παίξεις, και είναι το δικό τους παλιό 2τάξιο σχολείο (βλ. τύπου σχολείου από το Καφέ της Χαράς), όλο πέτρινο και στην κορφή του χωριού.. και αυτοί οι άνθρωποι που αγαπάνε τον τόπο τους, αποφάσισαν να φτιάξουν έναν πολιτιστικό σύλλογο και πήραν στα χέρια τους το σχολείο και το βάψανε, το καλλωπίσανε, το φωτίσανε και θέλουν να το κάνουνε χώρο πολιτισμού. Και σου ανοίγουν ένα σπίτι που δεν κατοικείται πια και παίρνεις ότι χρειάζεσαι και γίνεται το σκηνικό σου.. και μετά αφού τελειώνεις σε περιμένει η Αγγελική με ότι καλό έχει σπίτι της και σου κάνουν το τραπέζι, απλά λιτά και απέριττα..Και φεύγεις γεμάτη και μόνο με λίγο άγχος αν όλα όσα έχεις πει θα είναι στη θέση τους την επόμενη εβδομάδα..Και έρχεται η επόμενη Παρασκευή και πας και σε καλωσορίζουν και σου έχουν ετοιμάσει φαγητό εκεί στο καφενείο της κυρά-Ακριβής κάτω από τον μεγάλο πλάτανο (5,12μ περίμετρο)και πίνεις σπιτικό κόκκινο κρασί.. και ανεβαίνεις στο σχολείο και είναι όλα και με το παραπάνω στη θέση τους.. στήνεις, φτιάχνεις προετοιμάζεις και εκείνοι, οι γνωστοί άγνωστοι, εκεί μαζί σου μήπως χρειαστείς κάτι.. στην παρέα και ο Νίκος τώρα, που βγάζει φωτογραφίες και βοηθάει σε ότι χρειαστείς.. και πάει 1πμ και τελειώνεις και κατεβαίνεις στον πλάτανο και είναι εκεί ακόμα άνθρωποι και πιάνεις την κουβέντα σαν να τους ήξερες χρόνια..και πας στο υπέροχο δωμάτιο πάνω από το καφενείο που σου έχουν κλείσει και παθαίνεις πλάκα λες και είσαι σε σαλέ στην Αράχωβα και απέναντι σου ο Χελμός και λες πόση ομορφιά Θεέ μου ξαφνικά, σε ευχαριστώ που το ζω αυτό...Και την άλλη μέρα όλα έτοιμα μέχρι το μεσημέρι και εκείνοι εκεί, μαζί σου σε όλα μέχρι την τελευταία στιγμή..Και το απόγευμα ο παπάς κάνει τον αγιασμό στο σχολείο που τώρα πια δεν φιλοξενεί μαθητές αλλά πολιτισμό..και αρχίζει το χωριό να ανεβαίνει προς το σχολείο όλες οι ηλικίες, άνθρωποι που πρώτη φορά θα δούνε θέατρο στα 80 τους και ένα έργο που μπορεί να μην ήτανε για αυτούς και μανάδες με τα παιδιά τους που δεν κάνουν ησυχία, και που έχεις βάλει 88 καρέκλες και βάζεις άλλες 15 κοντά κοντά όλοι χωρίς να παραπονιούνται και με τα μεγάλα παράθυρα ανοιχτά που και εκεί πάνω στα φαρδιά περβάζια κάθονται άνθρωποι με παιδάκια μέσα στα πόδια τους... και ενώ είχε φασαρία και ενώ δεν άκουγες σχεδόν τον συνάδελφό σου και ενώ ξέρεις ότι αυτό που παίζεις μπορεί να μην αρέσει σε όλους, εσύ χαίρεσαι τόσο που έδωσες ζωή σε ένα παλιό ξεχασμένο σχολείο, που ήρθε το χωριό να στηρίξει την προσπάθεια αυτών των ανθρώπων που ήταν το δικό τους δημοτικό σχολείο και που ενώ έφυγαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ξαναβρέθηκαν στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν για να του δώσουν ζωή....Και δεν σε νοιάζει ούτε η παράσταση αν θα πάει καλά, ούτε αν θα καταλάβουν τα νοήματα ούτε αν ήσουνα καλή, αλλά ότι ήσουν αυτή που έβαλες ένα μικρό λιθαράκι να ξεκινήσει ο πολιτισμός σε αυτόν τον τόπο μέσα από την τέχνη που αγαπάς και υπηρετείς...Και μετά το τέλος της παράστασης γιορτή και μουσική και χορός και γλέντι όμορφο και άνθρωποι 85 χρονών να χορεύουν το ζειμπέκικο και να αντέχουν τα πόδια τους να κάνουν τα τσακίσματα ακόμα και ο τσάμικος με όλες τις φιγούρες του...Από καρδιάς ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα κάνατε για μας και για όσα μας προσφέρατε αυτό το 3ημερο που περάσαμε μαζί σας.. Εύχομαι να πάει καλά το όραμα που έχετε για τον τόπο σας και γω προσωπικά σας υπόσχομαι ότι οτιδήποτε χρειαστείτε και μπορώ να σας βοηθήσω θα το κάνω με μεγάλη μου χαρά...Να είστε όλοι καλά και εις το επανειδείν... να περάσετε υπέροχα στη σημερινή "φεγγαράδα" σας εκεί στον Άη Γιώργη με τις μουσικές και τα χρώματα του φεγγαριού....
Δείτε πλούσιο Φωτορεπορτάζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου