16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1218 π.Χ. : Ὁ θάνατος τοῦ Πατρόκλου

       Γράφει ο                

Θεόδωρος Αντωνόπουλος 

    Τὸ γεγονὸς περιγράφεται στὴ Ραψωδία «Π» τῆς Ἰλιάδος:

   «Ὡς τὴν ὣρα που ὁ Ἣλιος ἐπάτησε τὰ μεσούρανα, οἱ κονταριὲς εὓρισκαν (τὸν στόχον τους) κι’ ἀπ’ τὰ δύο μέρη κι’ οἱ μαχητὲς ἐπέφταν. Ὁταν ὃμως ἂρχισε νὰ γέρνει πρὸς τὴ δύση, τότε οἱ Ἀχαιοὶ ἒδειξαν ὑπέρμετρη ὑπεροχή. …καὶ ὁ Πάτροκλος ὡρμοῦσε μὲ ἀγριότητα ἐναντίον τῶν Τρώων. Τρεῖς φορὲς ἐφώρμησε, σὰν νὰ ἦταν ὁ ἲδιος ὁ θεὸς τοῦ πολέμου Ἂρης, φωνάζοντας τρομαχτικὰ καὶ τρεῖς φορὲς ἐννιὰ (=27) ἐσκότωσε ἂντρες. Ἀλλ’ ὃταν καὶ γιὰ τέταρτη φορὰ ὣρμησε σὰ δαίμονας, ἒ, τότε πιά, Πάτροκλε, σήμανε τῆς ζωῆς σου τὸ τέλος.

   »Τρομερὸς ἐβάδισε κατὰ πάνω σου ὁ Φοῖβος (δηλ. ὁ Ἀπόλλωνας που ἦταν μὲ τὸ μέρος τῶν Τρώων) μέσα στὴν ἂγρια μάχη. Ὁ Πάτροκλος ὃμως, μὲσα στὸν ἀναβρασμὸ δὲν τὸν κατάλαβε που ζύγωσε, διότι ἦρθε σκεπασμένος μὲ πυκνὴ ὁμίχλη. Πῆγε λοιπὸν ὁ θεὸς καὶ στάθηκε πίσω του, καὶ τὸν κτύπησε τόσο δυνατὰ μὲ ἀνοιχτὴ τὴν παλάμη του στὴ ράχη ἀνάμεσα στοὺς ὢμους, που στριφογύρισαν τὰ μάτια του. Τότε ὁ Φοῖβος τοῦ ’ριξε  ἀπ’ τὸ κεφάλι τὸ κράνος, που μὲ κρότο κυλίστηκε κάτω ἀπ’ τὰ πόδια τῶν ἀλόγων καὶ τὸ λοφίο του ἐμαγαρίστηκε μέσα στὶς σκόνες καὶ τὰ αἳματα… τὸ κράνος ἐκεῖνο που δὲν ἦταν νὰ βρωμίζεται στὰ χώματα, ἀλλὰ γιὰ νὰ προστατεύει τὸ θεϊκὸ κεφάλι καὶ τὸ χαριτωμένο μέτωπο τοῦ Ἀχιλλέα. Ἐσάστισαν τὰ φρένα τοῦ Πατρόκλου, λυθῆκαν τὰ γερά του γόνατα, καὶ στάθηκε σὰν θαμπωμένος…»

   Ἡ πτώση τοῦ κράνους ἀποκάλυψε ὃτι τὸ πρόσωπο που τὸ φοροῦσε δὲν ἦταν ὁ ἀνίκητος Ἀχιλλέας.

   «…ὁ Ἓκτορας, καθὼς εἶδε τὸν γεναιόκαρδο Πάτροκλο χτυπημένον, χυμάει καὶ τὸν ζυγώνει μέσα ἀπὸ τὶς γραμμὲς, καὶ μιὰ τοῦ δίνει κάτω-κάτω στὸ λαγόνι,που πέρασε πέρα γιὰ πέρα τὸ κοντάρι…»

   Ὁ θάνατος του Πατρόκλου συνέβη στὶς 16 Ἀπριλίου 1218 π.Χ. Ὁ Ὃμηρος βέβαια δὲν γράφει ἡμερομηνίες. Αὐτὸ προσδιορίστηκε σήμερα μὲ κάποιους ἀστρονομικοὺς ὑπολογισμούς, που ἀναφέρονται στὴ νουβέλα τοῦ Σπύρου Γκρίντζου «Ὁ Βαλὲς ὀρόφου» σελ. 39. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ καὶ ὣρα 15:36 ἒγινε ἒκλειψη ἡλίου

.

   Κάποιοι προσδιορίζουν τὸν Τρωϊκὸ πόλεμο πολὺ πιὸ πίσω. Ἡ σωστὴ χρονολογία ὃμως, πρέπει νὰ εἶναι αὐτή: ὁ 13^ος αἰώνας π.Χ. Διὸτι συνέβη αὐτὸ που συμβαίνει πάντα μὲ τὸ τέλος τῶν πολέμων. Κατέρρευσε ἡ Ἀχαϊκὴ Ἡγεμονία (Μυκῆνες, Πύλος, κ.ἂ.), πολιτικὲς δολοπλοκίες, δολοφονὶα Ἀγαμέμνονα, καὶ ἂλλων ἡγεμόνων, ἀπόπειρα δολοφονίας τοῦ Ὀδυσσέα, κάθοδος τῶν Δωριέων, καὶ γενικῶς ἐπικράτηση πολιτικῆς ἀνωμαλίας καὶ ἀναρχἰας. Τὰ 400 ἒτη 1200-800 π.Χ. ἒχουν χαρακτηριστεῖ ὡς ὁ «Ἑλληνικὸς Μεσαἰωνας».