Το ύστατο χαίρε στον παπα-Γιώργη Σαρδελιάνο.

   
Στιγμές πένθους και περισυλλογής για την Κερπινή, ενώ πολύ μικρός αποδείχθηκε ο Ιερός Ναός του Τιμίου Προδρόμου για να χωρέσει τους εκατοντάδες πολίτες, όχι μόνον του χωριού και των Καλαβρύτων, αλλά και  πέρα από τα όρια του νομού που ανηφόρισαν χθες το απόγευμα στην Κερπινή, προκειμένου να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο τους Παπά-Γιώργη και να συμπαρασταθούν στην οικογένειά του.

   Πολύ μικρότερος βέβαια είναι  και ο χώρος της καρδιάς μας για να χωρέσει την αγάπη του και το μεγαλείο της ψυχής του.

  Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε σε κλίμα βαθιάς οδύνης, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας , με τους πιστούς να γεμίζουν ασφυκτικά την εκκλησία και το προαύλιο χώρο και να απευθύνουν το «ύστατο χαίρε» στον μακαριστό Ιερέα του χωριού μας, που έφυγε μετά μια σκληρή και άνιση μάχη με τον Κάρκινο για 2,5 χρόνια περίπου, σε ηλικία 67 ετών.

Στην εξόδιο ακολουθία χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ.κ. Αμβρόσιος, και πλήθος άλλων Ιερέων της Επαρχίας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας καθώς και πολλών ιερομόναχων από άλλα μέρη της Ελλάδος  που παραβρέθηκαν.

Παραβρέθηκαν ο Βουλευτής της Ν.Δ. κ. Κατσανιώτης, ο φίλος του χωριού μας και εκλεγείς Σύμβουλος Περιφέρειας Δ. Ελλάδος κ. Χατζηλάμπρου ,ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Λαζουράς, ο νεοεκλεγέντας επίσης Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Παπαδόπουλος, από τους Δημοτικούς συμβούλους οι κ. Μαγκαφάς, Φλογεράς, Κούκιος και ο νεοεκλεγέντας κ. Νασιώτης, τα μέλη του Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, κ Σαρδελιάνος, Παναγόπουλος και Παπαγεωργίου, πολλοί Πρόεδροι Τοπικών Κοινοτήτων, τοπικών Συλλόγων, και οι πρόεδροι των Αθλητικών Συλλόγων Α.Ε. Καλαβρύτων, Α.Ο. Σκεπαστού και πολλοί άλλοι.

Επικήδειο λόγο εκφώνησε ο προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Καλαβρύτων π. Κωνσταντίνος Μητρόπουλος και ο  δημοσιογράφος από την Κερπινή Αντώνης Βασιλόπουλος, του οποίου το λόγο παραθέτουμε παρακάτω.

Επρόκειτο για έναν ακούραστο, με ψυχικά χαρίσματα και αποθέματα ιερέα, το όνομα του οποίου ήταν γνωστό σε όλη την περιφέρεια των Καλαβρύτων και της Αιγιαλείας, τόσο για την καλοσύνη του όσο και την ποιητική ρήση του λόγου του.

 Είχε σπάνια χαρίσματα, εξαιρετικές ικανότητές και μια μεγάλη δύναμη ψυχής.

Σαν παρακαταθήκη εκτός των άλλων μας αφήνει.

- Την ευθύτητα των λόγων του,

- Την αφοσίωσή του σε ό,τι ετάχθη να διακονεί,

- Την βαθειά αγάπη του για την Κερπινή και τους συνανθρώπους του. 

  Η καρτερική πορεία και η αγωνιστική του δύναμη  στον προσωπικό του  Γολγοθά είναι και θα πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς αφήνοντας διδαχές για όλους μας.

Αιωνία η μνήμη του!  

Επικήδειος λόγος       

Αντώνη Βασιλόπουλου

Είναι πικρό και σκληρό να αποχαιρετάς ένα φίλο, έναν πολύτιμο γείτονα, για τον οποίο διάβασα χτες σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ότι είναι ένας άγγελος.

Πράγματι αν υπάρχουν άγγελοι επί γης, ο παπα-Γιώργης, είναι ένας απ αυτούς.

Βαθιά ιδεαλιστής είχε μετουσιώσει την πίστη του στα θεία σε πράξη μέσα στην καθημερινή ζωή.

Ταγός, υπηρέτησε την εκκλησία και την ορθοδοξία με αυταπάρνηση, ήθος, και ευπρέπεια, -που σπάνια συναντάς- δείχνοντας τον ενάρετο  δρόμο όχι μόνο στους πιστούς μιας μικρής ενορίας.

Η φήμη του ξεπέρασε τα όρια του νομού και χωρίς δυσκολία έφτασε στα πέρατα της οικουμένης. Και αυτό φαίνεται σήμερα Παπά από τους εκατοντάδες πιστούς που ήρθαν από διάφορα μέρη να σε συνοδεύσουν στην τελευταία κατοικία, που είναι και τελικός προορισμός κάθε ανθρώπου.

Το σπίτι σου –που λίγο σε έβλεπε στη διάρκεια της ημέρας- ήταν προέκταση του εκκλησιάσματος και η απόδειξη, το παρεκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου στο μπαλκόνι. Αλλά και οι δεκάδες πιστοί απ΄όλα τα μέρη της χώρας που έρχονταν για τον καλό σου λόγο, για μια εξομολόγηση. Και ήταν πάντα ανοιχτό, ζεστό και φιλόξενο με την πρεσβυτέρα Βαγγελιώ και τη μάνα, τη θεία Αλίκη να κάνουν τα αδύνατα –δυνατά για να ευχαριστήσουν τους επισκέπτες. Και ήταν τόση η χαρά σου, που το γέλιο σου και τα ανέκδοτα ακούγονταν έξω στο δρόμο.

Με 29 εκκλησίες στην πλάτη και τέσσερα παρεκκλήσια, όσο και τα χρόνια του Χρηστού, έτρεχες ολημερίς και πολλές φορές ολονυχτίς , με κάθε καιρικό φαινόμενο, σε ένα κάθε φορά ναό και ενίοτε τους συντηρούσες από τον οβολό σου, γιατί η ενορία μικρή και τα έσοδα λίγα. Πιστεύω οτι η εκκλησιαστική ιστορία θα σε συμπεριλάβει στα κατάστιχα της, ως ένα από τα παραδείγματα προς μίμηση στο ιερατείο.

Όμως δεν το βαζες κάτω, όπως δεν το βαλες και με την αρρώστια που σε χτύπησε ύπουλα, την οποία αντιμετώπισες όρθιος μέχρι την τελευταία στιγμή. Με σπουδαία γενναιότητα  αλλά και χιούμορ υπηρέτησες τα πιστεύω σου μέχρι που μπήκες στο νοσοκομείο.

Γνώριζες την κατάληξη και μούλεγες πολλές φορές γελώντας, ότι αντί να μου δίνουν κουράγιο Αντωνάκη, τους δίνω εγώ.

Είχες πάντα ένα καλό λόγο για τον καθένα, ακόμα και για κείνους που σε πίκραναν. Ποτέ δεν είπες κακό λόγο, ποτέ δεν μέμφθηκες κανέναν.

Έδωσες την ψυχή σου και δίδαξες τιμιότητα και αγάπη. Έκανες περήφανους τους γονείς σου, τη γυναίκα, τα παιδιά, αλλά και τα αδέρφια σου. Όλοι σήμερα σε αποχαιρετάμε με πολύ αγάπη και ένα ποίημα, από ένα φίλο ποιητή.  Είναι γνωστό ότι τα ποιήματα όχι μόνο σου άρεσαν, αλλά και έγραφες σε κάθε περίσταση.

Το ταξίδι

Όρθιο

Στην πλάτη μιας θαλάσσιας χελώνας

Ένα παιδί                                                                                

Ταξιδεύει

Σε μία θάλασσα αρχαία

Σπαρμένη ναυάγια

Γαλάζια και διάφανη όσο το φως

Παιδί καπετάνιος

Ενός αλλόκοτου σκάφους

Με πλώρη μια άγνωστη χώρα

Μια χώρα πέρα από τα χρόνια

Ταξιδεύει δίχως πυξίδα

Με μια όρκα κοντά

Και πουλιά μυθικά/ Σιωπηλή συντροφιά

Ο ουρανός ο πατέρας του /Του δείχνει το δρόμο

Όρθιο

Στις γιγάντιας χελώνας την πλάτη

Το παιδί την ώρα της δύσης

Ένα βλέμμα τριγύρω θα ρίξει

Και αγκαλιά με τον ήλιο που δύει

Στα βαθιά θα βουτήξει