Το μνημόσυνο στη Κερπινή για τα 73 χρόνια από το ολοκαύτωμα της 8ης Δεκεμβρίου 1943

Την Κυριακή  4-12-2016 τελέσθηκε το καθιερωμένο Μνημόσυνο ,στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας Κερπινής ,στην μνήμη των άδικα εκτελεσθέντων Κερπινιωτών από τα Γερμανικά Στρατεύματα κατοχής στις 8 Δεκεμβρίου του 1943. 

Στο Μνημείο Εκτελεσθέντων Τελέσθηκε :

-  Επιμνημόσυνη δέηση.

- Προσκλητήριο πεσόντων από την δ. Χαρούλα Σπυροπούλου  του Ιωάννη και της Τασίας
-  Ομιλία, Χρονικό γεγονότων  από την δ. Παναγιώτα Καραπατή του Γεωργίου και της Μαρίας, Φοιτήτριας Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου μπορείτε να δείτε παρακάτω...
-  Κατάθεση στεφάνων.
-  Σιγή ενός λεπτού.
-  Ανάκρουση Εθνικού Ύμνου από την Φιλαρμονική μπάντα του Δήμου Καλαβρύτων .

Παραβρέθηκαν και τίμησαν με την παρουσία τους :

- Ο Βουλευτής Αχαΐας κ. Ανδρέας Ριζούλης εκ μέρους της κυβέρνησης

- Ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Γιώργος Λαζουράς.

- Ο Αντιδήμαρχος Καλαβρύτων Νικόλαος Μαγκαφάς 

- Ο επικεφαλής της μείζονος μείζονος αντιπολίτευσης κ.Δ. Κατσικόπουλος .

- Ο πρώην Βουλευτής Αχαΐας και Δήμαρχος Αθανάσιος Παπαδόπουλος ..

- Εκπρόσωπος της Αστυνομίας και πυροσβεστικής Καλαβρύτων.

- Ο Πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος κ. Χαρίλαος Ερμείδης,

- Απόγονοι του εκτελεσθέντα  Δασκάλου στο  χωριό μας, (κατάγονταν από το Σταροχώρι (Λάλουσι) του Δήμου Φαρρών και νυν Ερυμάνθου της επαρχίας Πατρών του Νομού Αχαΐας) του Αριστείδη Δημητρίου Παντελή, όπου κατέθεσαν το στεφάνη εκ μέρους των χωριανών μας ,αλλά και μας τίμησαν ιδιαίτερα με την παρουσία τους.(Δείτε στο τέλος το σχετικό αφιέρωμα Ῑστορικό) 

- Ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Κερπινής κ. Κώστας Σπυρόπουλος.

- Η Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Κερπινής  κ. Μαρία Καραπατή καθώς και άλλοι τοπικοί εκπρόσωποι..

- Πολλοί συγγενείς των Εκτελεσθέντων και πλήθος κόσμου.

Αμέσως μετά στο γραφείο του Πολιτιστικού Συλλόγου Κερπινής ¨Ο Άγιος Γεώργιος¨ προσφέρθηκαν καφές και εδέσματα στους παρευρισκομένους και προβλήθηκαν Video –ιστορικά ντοκιμαντέρ και φωτογραφικό υλικό σχετικά με την εκτέλεση σε Κερπινή –Ρογούς και Καλάβρυτα.

 Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων αυτών που θυσιάστηκαν …

Ομιλία, Χρονικό γεγονότων της δ. Παναγιώτας Καραπατή

Αγαπητοί συμπατριώτες και /-ισσες

Κύριε δήμαρχε

Αγαπητές κυρίες και κύριοι,

Σε λίγες ημέρες, στις 8 Δεκέμβρη κλείνουν 73 χρόνια  από την αποφράδα εκείνη μέρα που οι Γερμανοί συγκέντρωσαν τον άμαχο πληθυσμό ηλικίας 17 ετών και άνω στην πλατεία  της Κερπινής με πρόφαση ότι ήθελαν να τους μιλήσουν, οδηγώντας τους  σε αυτόν εδώ το τόπο όχι απλός για να τους σκοτώσουν ,αλλά στην κυριολεξία να τους κατακρεουργήσουν  με της χαριστικές βολές προς οποιονδήποτε ανάσαινε  έχοντας ως απώτερο σκοπό  να αφανίσουν αυτό το πανέμορφο χωριό και στην συνέχεια όλα τα Καλάβρυτα.

Ο τραγικός απολογισμός, 45 εκτελεσθέντες ,ανάμεσά τους ένας βαριά τραυματισμένος άντρας - ο δάσκαλος του χωριού -και ένας επιζών ο Φίλιππος Γκρίντζος, σπίτια καμένα, ορφανά να περιφέρονται σαν να έχασαν την γη κάτω από τα πόδια τους και χήρες να φωνάζουν ,να κλαίνε και να οδύρονται.

 Από τα 130 σπίτια που είχε τότε η Κερπινή έμειναν μόνον καμιά δεκαπενταριά. Εκεί βρήκαν στέγη μερικά γυναικόπαιδα μετά το Μακελειό . Οι περισσότερες όμως οικογένειες βολεύτηκαν χειμωνιάτικα ,σε χαμοκέλες ,αποθήκες , αχυρώνες ή σε πρόχειρα παραπήγματα ,κάτω από παλιές λαμαρίνες. Χωρίς τρόφιμα, κουβέρτες και είδη ρουχισμού ,με ελάχιστη και με πολλές δυσκολίες βοήθεια που ήλθε από τα γύρω Χωριά, αλλά και προπαντός χωρίς ελπίδα ζωής.

Και όμως επιζήσανε…

Το Χωρίο μας, η επαρχία Καλαβρύτων γνώρισαν και υπέστησαν το απόλυτο κακό στην πιο ακραία εκδοχή του.

Μιλάμε για εγκλήματα που ξεπερνούν τα όρια της θηριωδίας.

- Εγκλήματα, που δεν τα διαπράττει ποτέ ο τακτικός στρατός.

 - Εγκλήματα, που η Ιστορία αποδίδει σ΄ορδές Βαρβάρων.

Όσες προσπάθειες και αν καταβάλει κανείς μιλώντας για αυτό το Ολοκαύτωμα που είναι καταγεγραμμένο στην Ιστορία ως Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, όσο και αν πασχίσει να φανεί αντάξιος της Ιστορίας αυτής, η αναφορά στα γεγονότα θα είναι πάντοτε πολύ κατώτερη από την πραγματικότητα.

Το φοβερότερο όμως, είναι, ότι μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κανείς, ουσιαστικά, από τους βασικούς υπεύθυνους του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων, του Διστόμου αλλά και των άλλων εγκλημάτων των Γερμανών, στην Ελλάδα, δε τιμωρήθηκε, σαν εγκληματίας…

Αντίθετα όλοι αυτοί σήμερα μας κουνάμε το δάκτυλο…

Άρα ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ

Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να κρατήσουμε άσβεστη τη μνήμη και στις επόμενες γενιές ως παρακαταθήκη. Για να καταγγείλουμε για άλλη μια φορά τον φασισμό που στις μέρες μας κάποιοι θέλουν να αναστήσουν.

Κυρίες και κύριοι,

Το τέρας του ναζισμού που σήμερα αναβιώνει, έχει αιματοκυλήσει το τόπο μας.

Για αυτό και οφείλουμε όχι μόνο να τιμάμε τους αθώους αυτούς ήρωες που έχασαν την ζωή τους, αλλά και να ορθώσουμε όλοι το ανάστημά μας για να φτιάξουμε ένα τείχος απέναντι στους νοσταλγούς του φασισμού.

Γιατί χωρίς μνήμη δεν υπάρχει Πολιτισμός.

Δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη κοινωνία που να έχει προοπτική και μέλλον, αν δεν γνωρίζει και δεν τιμά την Ιστορία της.

Δεν ξεχνάμε

Αιωνία τους η μνήμη

Ευχαριστούμε  όλους εσάς που παραβρεθήκατε 

εδώ κρατώντας τη μνήμη ζωντανή.

Δείτε πλούσιο Φωτορεπορτάζ

Αφιέρωμα - Ιστορικό του εκτελεσθέντα

 Δημοδιδασκάλου Κερπινής : Δημητρίου Αριστείδου Παντελή

    Γεννημένος το 1909, στο Σταροχώρι (Λάλουσι) του Δήμου Φαρρών και νυν Ερυμάνθου της επαρχίας Πατρών του Νομού Αχαΐας, ήταν ο έκτος (6^ος) στη σειρά από τα εννέα (9) παιδιά του Αριστείδη και της Αλεξάνδρας Παντελή, το γένος Περικλή Χρυσικού.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, διορίστηκε δημοδιδάσκαλος και υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία της επαρχίας Καλαβρύτων. Γνώρισε την Παρασκευούλα Αποστολοπούλου, δημοδιδασκάλισσα την οποία και νυμφεύθηκε. Παιδιά δεν απέκτησαν.

   Η Γερμανική κατοχή τους βρήκε να υπηρετούν στο δημοτικό σχολείο Κερπινής. Παρά τις ικεσίες και τις πιέσεις του πατέρα του, δεν θέλησαν να εγκαταλείψουν το σχολείο και έτσι στις 8 Δεκε­μβρίου του 1943, ευρέθη αντιμέτωπος με το εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανών κατακτητών. Τραυματίστηκε σοβαρότατα στο κεφάλι με πυροβόλο όπλο. Μετά τη λήξη του αποκλει­σμού της επαρχίας Καλαβρύτων, μεταφέρθηκε με το φορτηγό του εκ Σταροχωρίου καταγόμενου Γεωργίου Παπαγιαννόπουλου στην Πάτρα, στην κλινική του Κωνσταντίνου Μπάρλου. Υποβλήθηκε σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση αλλά λόγω μόλυνσης εξέπνευσε την 1^η Ιανουάριου 1944 ημέρα Σάββατο στις 3 το πρωί.

   Στις 2 Ιανουάριου ο αδελφός του Κωνσταντίνος Παντελής δήλωσε το θάνατό του στο ληξίαρχο Νικόλαο Κοντόγιωργα προσκομίζοντας το πιστοποιητικό που εξέδωσε ο ιατρός Κωνσταντίνος Μπάρλος. Μάρτυρες παρέστησαν οι Νικόλαος Μαζαρακιώτης και Βασίλειος Μπισμπίκης κάτοικοι Σταροχωρίου, ο δε ληξίαρχος Σταροχωρίου κατέγραφε το γεγονός ως εξής: «...άπεβίωσεν ό Δημήτριος Παντελής έπαγγέλματος δημοδιδάσκαλος ετών 34 ένεκεν τυφεκισμού ύπό στρατού κατοχής είς Κερπινήν Καλαβρύτων τραύματος τού έγκεφάλου και τού κρανίου έκ πυροβόλου όπλου...».

Συμπληρωματικά στοιχεία:

   Ο Αριστείδης Δημητρίου Παντελής γεννήθηκε το 1876, το κύριο επάγγελμά του ήταν μαραγκός, παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Περικλή Χρυσικού, με έτος γέννησης το 1878. Απέκτησαν 9 παιδιά, τα εξής:

1° Το 1899 την Βασιλική (Βασίλω), παντρεύτηκε τον Γεώργιο Κωτσόκολο, απέκτησαν 5 παιδιά.

2° Το 1901 την Ασπασία, παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Σταθόπουλο, απέκτησαν 2 παιδιά.

3° Το 1903 την Αγγελική (Αγγέλω), παντρεύτηκε το Γεώργιο Σκιαδά, απέκτησαν 2 παιδιά.

4° Το 1905 τη Μαρία ( Μαριγώ), απεβίωσε σε νεαρή ηλικία.

5° Το 1907 το Νικόλαο (Νικολάκη), παντρεύτηκε την Ελευθερία Θεοδωρακοπούλου, απέκτησαν 6 παιδιά. Μετά το θάνατό της παντρεύτηκε την Ελένη Νικολοπούλου, απέκτησαν 1 παιδί.

6° Το 1909 τον Δημήτριο (Δήμο), παντρεύτηκε την Παρασκευούλα Αποστολοπούλου, δεν απέκτησαν παιδιά.

7° Το 1913 την Ολυμπία (Λύμπη) παντρεύτηκε τον Ιωάννη Λουκόπουλο, απέκτησαν 4 παιδιά.

8° Το 1916 την Κωνσταντίνο (Ντίνο), παντρεύτηκε τη Χριστίνα Κονδυλοπούλου, απέκτησαν 4 παιδιά (2 απεβίωσαν σε πολύ μικρή ηλικία).

9° Το 1918 την Αικατερίνη (Κατερίνη), παντρεύτηκε το Γεώργιο Δημητρόπουλο, απέκτησαν 3 παιδιά.